wyprawy rowerowe

modyfikacja trasy

by michal

Ze względu na duży ruch samochodów odcinek trasy rowerowej za Salzburgiem został zmodyfikowany – pojedziemy do Lofer trasą:

http://www.biroto.eu/en/cycle-route/europe/tauern-cycle-route-variant-via-lofer-r3a/rt00001092

i dalej juz wg zaplanowanej trasy.

22.08.2016

by michal

Wczoraj (21.08) wieczorem powtórzył się atak paniki u Wojtka, zdecydowaliśmy, że wracamy.
W Salzburgu, czekając na autobus, Wojtkowi coś odbiło i zaczął zachowywać się normalnie, jak ręką odjął, wszystkie lęki zniknęły. Podzwoniliśmy po ludziach, rozmawialiśmy z psychologami dziecięcymi i … ruszyliśmy w dalszą drogę do Innsbruka.
Takie zwroty akcji i napięcie tylko u nas;) Wiem, wiem, miało być o podróżowaniu, a póki co, blog przypomina pisaną telenowelę – thriller, pt. „rozwój emocjonalny trzylatka”.
Dziś rozpoczęła się na poważnie wyprawa, wjeżdżamy w wysokie góry, zdjęcia będą coraz ładniejsze…

ptaszki, kropki i znaki zapytania

by michal

Od początku na tej wyprawie coś szło nie tak. Chociaż tereny dość płaskie ostatnio, to i tak dalej mamy pod górkę. Dziś byliśmy w wielkiej kropce. Zastanawialiśmy się, czy iść na pociąg jadący na wschód, czy do pensjonatu, czekać, aż załatwimy auto na powrót.
Rzecz dotyczy Wojtusia, który jest lękliwym dzieckiem, bynajmniej, nie trzymanym pod kloszem. Wyprawa nasiliła w nim dziś jego dziecięce lęki do takiego stopnia, że nie można było nic robić, prócz jechać. Bał się o WSZYSTKO, co zostało wyciągnięte z roweru, że zapomnimy albo ktoś weźmie, kazał nam ciągle trzymać rowery, a najbardziej bał się o Adasia, nie pozwolił postawić go na ziemi, bał się, że pójdzie gdzieś. Towarzyszyła temu panika, krzyki i przeraźliwy płacz, tak długo, dokąd nie ruszyliśmy. Myślę, że to brak osobistej przestrzeni, jaką jest dom. Dlatego też, tylko przyczepka – namiastka domu, dawała mu poczucie bezpieczeństwa. Po południu poszliśmy na plac zabaw (ogrodzony, więc zamknięta przestrzeń) i jak ręką odjął. Przy szukaniu noclegu też wszystko ok.
Tak więc wyprawa stanęła pod wielkim znakiem zapytania. To czy dalej będziemy zaznaczać w kalendarzu przejechane dni, zależy od tego, czy lęki się powtórzą. Nic na siłę. Wiem, że długo, ale inaczej sie niee dało. A co do zdjęć, Michał będzie próbował dalej jutro, bo bez tego prowadzenie bloga o podróżowaniu mija się z celem.
Pozdrawiamy wytrwałych:)

Alpy już coraz bliżej…

by michal

Przepraszamy za tak duże zaległości we wpisach, wynikły one z przyczyn techniczno – organizacyjnych. Mamy nadzieję, że uda się nam systematycznie zamieszczać kolejne wpisy. W skrócie dotychczasowy przebieg wyprawy:
Wojtek, jak się okazało, miał trzydniówkę. Złapał ją zapewne w pociągu – jak tylko rodzice spuścili z oka, wylizał wszystkie szyby. Z drugiej strony podróżni mogą podziwiać piękne widoki za oknem dzieki dzieciom;)
W poniedziałek (15.08) z Ostrawy wyruszyliśmy dalej pociągami. Dojechaliśmy do Rybnika w Czechach i stamtąd jedziemy już na rowerach. Widoczki w tamtejszych rejonach śliczne, ale padła nam karta pamieci w aparacie. Dopiero wczoraj (18.08) w Linz kupiliśmy nową. Dwa dni jeździliśmy po koszmarnie stromych pagórkach – dobry trening na początek.
Od trzeciego dnia (17.08) tereny bardziej wypłaszczone.
Czarty dzień (18.08) cały spędziliśmy w Linz- m.in dlatego, że Michałowi zepsuł się element ukladu napędowego – bębenek kasety. Teraz mamy nadzieję, że szybciej ruszymy do przodu.
Pogoda beznadziejna, zimno i upał na zmianę, a to oznacza ciągłe przebieranie dzieci.

Na trzy godziny jazdy, w najepszym wypadku, wychodzi godzina pedałowania – a to ten jest głodny, tamten chce sikać, ten ma kupę, tamten chce na ręce, drugiego odpiąć, tamtego zapiąć, przykryć, wyjść, ten wkłada palce tamtemu do oka i ten go leje..Do tego droga do celu rozciąga się dwukrotnie z powodu wijących się ścieżek rowerowych, którymi jeździmy ze względu na dzieciaki.
Póki co idzie to jak krew z nosa, ale miejmy nadzieję, będzie lepiej. Fotki dokleimy jutro, o ile nie będzie z tym problemu…